نقش آموزش و پرورش و معلم در كنترل يا كاهش آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان

نهاد آموزش و پرورش در كنار چهار نهاد ديگر (دين، خانواده، اقتصاد و سياست) پنج نهاد اصلي و عمده در هر جامعه اي محسوب مي شوند. در اين ميان نهاد آموزش و پرورش رسالت خطير انتقال فرهنگ، معارف و دانش‌ها و نيز ارزش‌هاي ديني و اخلاقي و معنوي و نيز آموزش مهارتهاي زندگي اجتماعي را به نسل‌ها ي مختلف را در يك فرايند بلند مدت بر عهده دارد. در طي اين فرايند اين نهاد ممكن است با چالش‌هاي دروني و بيروني متعددي مواجه شود. يكي از اين چالش‌ها، آسيب‌هاي اجتماعي است. طرح مسأله آسيب‌هاي اجتماعي و ضرورت پيشگيري از آن امري اجتناب‌ناپذير، عقلاني، منطقي و آيند نگرانه است و مجموعه فرهنگيان اعم از كارشناسان، معلمان، مشاوران و مربيان و... نمي‌توانند نسبت به اين موضوع بي‌تفاوت باشند. لذا ضرورت فراواني وجود دارد كه به امر آسيب‌هاي اجتماعي و پيشگيري از آن با نگاهي علمي، پژوهشي، دلسوزانه پرداخته شود. مطالعه آسيب هاي اجتماعي اعم ازنابهنجاريها وانحرافات اجتماعي يكي از مهمترين موضوعات مورد بحث جامعه شناسي است. اگر چه مساله نابهنجاري ا مري نسبي است وا ز جا معه اي به جا معه ديگر متفاوت است. اما آنچه كه در اين مبحث مطرح مي باشد اين است كه چه عوا ملي آسيب هاي اجتماعي را كاهش يا افزايش مي دهد و به بياني ديگر چگونه مي توان آسيب هاي اجتماعي را در بين دانش آموزان كنترل نمود؟بايد بپذيريم آموزش وپرورش به عنوان اصلي‌ترين نهاد اجتماعي بيشترين تاثير تربيتي را بر روي يكايك افراد جامعه دارد به شرطي كه به موقع و به جا، بتواند كاركرد جامعه پذيري و در كنار آن پيش گيري از آسيب هاي اجتماعي را فاقد هيچ وقفه و خللي به شكلي مطلوب و مناسب به انجام رساند.در مقاله حاضر قصد داريم نقش آموزش و پرورش و معلم در كنترل يا كاهش آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان بپردازيم. و به ارائه راهكار ها و راه حل هاي مورد نياز در رفع آسيب ها بپردازيم.