بررسي نقش مولفه هاي اماكن گردشگري و آثار مذهبي در تمدن اسلامي_ايراني

بازديد از منابع فرهنگي و تاريخي يكي از بزرگترين ، فراگيرترين و رو به رشدترين بخش هاي صنعت گردشگري عصر حاضر است. در اين ميان تمدن اسلامي نيز با توجه به ميراث عظيمي كه به طور ملموس و ناملموس از خود به جا گذاشته پتانسيل بالايي را براي توسعه ي گردشگري ميراث ديني داراست. اين شكل از توسعه در مقاصد مذهبي ايران بسيار قابل اهميت است. از اين رو در اين تحقيق تلاش شده است تا با شناسايي نقش مولفه هاي اماكن گردشگري مذهبي بر اثر گذاري تمدن اسلامي و توسعه ي گردشگري ، نقش تمدن اسلامي در توسعه ي اين نوع مقاصد بررسي شود. روش مورد استفاده در اين تحقيق توصيفي و ابزار گردآوري اطلاعات به صورت مطالعات كتابخانه اي مي باشد، لذا از مقالات به روز، كتاب هاي معتبر، اسناد كتابخانه اي و منابع معتبر اينترنتي براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است. يافته ها حاكي از آن است كه با نگاهي به اماكن و آثار مذهبي، تاريخ مجسم اسلام و بيانگر پيشرفت تمدن اسلامي مي‌باشند. اين آثار، تجلي‌گاه معماري، خطاطي، نقاشي و ديگر هنرهاي مسلمانان در طول تاريخ‌ اند؛ و علاوه بر اين‌ كه بهترين مواضع گردشگري فرهنگي هستند، يكي از راه‌هاي انتقال فرهنگ غني اسلام به نسل‌هاي بعدي مسلمانان به شمار مي‌روند و مي‌توانند مايه‌ي درس‌آموزي از زندگاني پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) و مسلمانان صدر اسلام قرار گيرند، از اين رو حفظ آن‌ها در هر جاي جهان، صيانت از اصالت، هويت اسلامي و تمدن ديني خواهد بود.