ارزيابي پتانسيل هاي توسعه گردشگري در روستاهاي استان خراسان جنوبي

امروزه صنعت گردشگري در دنيا، يكي از منابع مهم درآمد و درعين حال از عوامل موثر در تبادلات فرهنگي بين كشورهاست همچنين به عنوان گسترده ترين صنعت خدماتي جهان جايگاه ويژه اي دارد. حضور بازديدكنندگان در هر كشوري برالگوي زندگي افراد بومي تاثير مي گذارد. بازديدكنندگان نيز تحت تأثير فرهنگ كشور ميزبان و ارزش هاي موجود در آن قرار مي گيرند. لذا اين صنعت مي تواند موجب تغييرات اقتصادي، اجتماعي شود؛ همچنين در سايه گفتگو و ايجاد رابطه متقابل بين مردمان دو ناحيه، پيام صلح بدهد؛ و از آنجايي كه اين صنعت به خدمات متكي است مي تواند عاملي در جهت افزايش اشتغال و توسعه منطقه گردد. منطقه مورد مطالعه در پژوهش حاضر توسعه گردشگري روستايي در استان خراسان جنوبي است .روش پژوهش در اين مقاله، از نوع مطالعات توصيفي- تحليلي مي باشد. گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، به صورت كتابخانه اي بوده است و در گام بعد اطلاعات به صورت ميداني با استفاده از پرسشنامه جمع آوري شده است. جامعه آماري براساس فرمول كوكران 383 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند بنابراين در چارچوب نرم افزار آماري SPSS با استفاده از شاخص هاي مربوطه (ميانگين ، انحراف معيار، فراواني، درصد و نمودارها) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در سطح استنباطي نيز براي بررسي فرضيه ها از آزمون هاي كولموگروف اسميرنوف (Kolmogorov-Smirnov Test)، تي تك نمونه اي (One Sample T Test) و آزمون رتبه بندي فريدمن استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه گردشگري عمدتا مبتني بر طبيعت، مسافرت به منظور لذت بردن از طبيعت دست نخورده است اما در مقابل، اكوتوريسم نوعي گردشگري طبيعي با پيامد خفيف مي باشد كه در راستاي پايداري گونه ها و زيستگاه هاي طبيعي به صورت مستقيم و غير مستقيم است. بنابراين اكوتوريسم بهترين گزينه و راه حل براي حفظ طبيعت از نظر كارشناسان مي باشد به دليل رعايت ضوابط و استانداردهاي بين المللي و همچنين افزايش آگاهي عمومي كه موجب فراهم ساختن بستر بهره برداري مناسب از طبيعت، حفظ و نگهداري از مناطق حفاظت شده براي نسل آتي مي گردد. لذا اكوتوريسم نسبت به گردشگري، بيشترين سازگاري را با مفهوم توسعه پايدار را دارد.