نقش آموزش اخلاق، قوانين و مقررات در توسعه پايدار گردشگري زيارتي

گردشگري زيارتي يكي از انواع گردشگري معنوي است كه نقش مهمي در توسعه پايدار اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي شهرهاي زيارتي ايفا مي‌كند. با اين حال، توسعه نامتوازن و غيراخلاقي اين نوع گردشگري مي‌تواند آسيب‌هاي جدي به محيط زيست، ميراث فرهنگي و ارزش‌هاي اخلاقي و معنوي وارد كند. اين مطالعه بر نقش آموزش اخلاق و قوانين در توسعه پايدار گردشگري زيارتي در دو شهر مقدس مشهد و مكه تمركز دارد. با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي، اين پژوهش نشان مي‌دهد كه آموزش اخلاق و قوانين به زائران، جامعه ميزبان و ساير ذينفعان مي‌تواند به حفظ ارزش‌هاي معنوي، كاهش آسيب‌هاي زيست محيطي و افزايش رضايت گردشگران كمك كند. نتايج حاصل راهنمايي‌هاي مفيدي براي سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان در زمينه توسعه پايدار گردشگري زيارتي ارائه مي‌دهد. اين پژوهش از روش تحليل محتواي كيفي استفاده كرده است. داده‌هاي اوليه از طريق مصاحبه‌هاي عميق با 20 نفر از خبرگان، مشاهدات و بررسي اسناد و گزارش‌هاي رسمي گردآوري شده است. داده‌ها با استفاده از روش كدگذاري باز، محوري و انتخابي مورد تحليل قرار گرفته‌اند.تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه آموزش اخلاق و قوانين نقش مهمي در حفظ ارزش‌هاي معنوي و مذهبي، كاهش آسيب‌هاي زيست محيطي، و افزايش رضايت گردشگران در گردشگري زيارتي شهرهاي مشهد و مكه دارد. براي دستيابي به توسعه پايدار گردشگري زيارتي، توجه ويژه به آموزش اخلاق و قوانين براي زائران، جامعه ميزبان و فعالان گردشگري ضروري است. اين امر مي‌تواند از طريق برنامه‌هاي آموزشي، كارگاه‌ها، كمپين‌هاي آگاهي‌رساني و تدوين قوانين و مقررات مناسب محقق شود.