بررسي سياستگذاري گردشگري بر فعاليت شهر مشهد(واحد هاي اقامتي غير رسمي)

نظر به فعاليت كسب و كارهاي غير رسمي در شهر مشهد و عوامل موثر بر شكل‌گيري و گسترش آن ها، ارزيابي اثربخشي سياستگذاري گردشگري بر اين فعاليت‌ها، با هدف تأثير تصميمات و مصوبات سياست‌گذاران تصميم‌ گير در حوزه گردشگري امري ضروري به نظر مي‌رسد. جهت آزمون فرضيه‌ها از آزمون مقايسه ميانگين تك نمونه‌اي و براي سنجش نمره هر يك از پاسخگويان از طيف ليكرت پنج گزينه‌اي استفاده‌ شد. نتايج اين بررسي، نشان از ناكامي در ساماندهي فعاليت اقامتگاه‌هاي گردشگري غيرمجاز توسط نهادهاي مسئول طي سال‌هاي اخير و بروز مسائل و مشكلات متعدد داشت كه بسترساز تضعيف ايمني و امنيت گردشگران و جامعه ميزبان شده‌ است. نظر اكثر مديران سياستگذار در حوزه گردشگري، حكايت از تمايل زياد و خيلي زياد سازمان متبوع به حمايت از واحدهاي اقامتي غيررسمي و قانونمند كردن آن ها داشت. همچنين، نتايج بيانگر برخورد متناقض هر يك از دستگاه‌هاي مرتبط به تناسب ضوابط درون سازماني خود با موضوع سياستگذاري گردشگري در مواجهه با كسب و كارهاي غير رسمي به دليل عدم هماهنگي دستگاه‌ها و نهادها با يكديگر و جزيره‌اي عمل كردن آن ها با توجه به تضاد منافع سازماني، عدم پيش‌بيني ضوابط و قوانين جهت تحت پوشش‌ دادن به شغل‌هاي پيش رو و مرتبط با فناوري‌هاي نوين، تداخل در وظايف وزارت مربوطه با تشكيل كميته‌هاي متعدد در حوزه گردشگري، با محوريت و موازي كاري ساير دستگاه‌ها، عدم به روز رساني قوانين گردشگري و تقاضاي گردشگران به دلايل اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، داشت كه باعث ايجاد و توسعه كسب و كارهاي غير رسمي شده‌ است.