تبيين رابطه گردشگري مناطق مرزي و توسعه امنيت مرزها (مورد: مرزهاي استان خراسان رضوي)

مناطق مرزي از جمله فضاهاي جغرافياي هستند كه داراي ظرفيت هاي پتانسيل هاي بالايي مي باشند و با توجه به ناشناخته بودن جزء مناطق بكر كشور محسوب مي شوند كه مي توانند جذابيت بالايي در جذب گردشگران داشته باشند. در اين ميان، مناطق مرزي ايران در استان خراسان رضوي با دارا بودن ظرفيت هاي خوب و امنيت نسبي بالا يكي از فضاهاي جغرافيايي است كه مي تواند به يكي از كانون هاي گردشگري كشور تبديل گردد. از سوي ديگر بايد توجه داشت، يكي از روش هاي كار‎ آمد و كم هزينه در راستاي ارتقاي امنيت، استفاده بهينه از امكانات و ظرفيت ها، متناسب با مديريت علمي و برنامه ريزي و توجه به توسعه اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي مناطق ياد شده از طريق توسعه گردشگري خواهد بود. از يك سو به سبب ايجاد اشتغال، كاهش مشكل بيكاري را به همراه داشته و از سوي ديگر ضمن برقراري تماس هاي بيشتر در فرهنگ هاي گوناگون، درك و تفاهم بيشتري ميان اقوام مختلف ايجاد مي نمايد و مي تواند در كاهش تشنجات سياسي مؤثر بوده و راهي براي احترام متقابل، صلح و دوستي و همبستگي ملي فراهم آورد؛ زيرا ايران كشوري متنوع، متكثر و مركب از اقوام گوناگون است.بر اين مبنا مقاله حاضر با روش توصيفي و تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه اي ضمن بررسي ظرفيت هاي گردشگري مناطق مرزي خراسان رضوي، رابطه توسعه گردشگري با توسعه امنيت را نيز بررسي كرده است. نتايج حاصل نشان دهنده آن است كه مناطق مرزي خراسان رضوي در سه بعد فرهنگي، طبيعي و اقتصادي داراي ظرفيت ها و پتانسيل هاي بالايي هستند و از سوي ديگر با توجه به اينكه بيشتر مسائل و مشكلات موجود در مناطق مرزي مرتبط با مسائل اقتصادي است با توسعه گردشگري مناطق مرزي زمينه براي ارتقاء امنيت نيز در فضاهاي مناطق مرزي فراهم مي گردد.