توسعه گردشگري زيارتي و مذهبي در ايران اسلامي

در سال‌هاي اخير محققين به پژوهش‌هاي متعددي پرداخته‌اند و سعي كرده‌اند تا جايگاه زيارت در صنعت گردشگري و جهانگردي را توضيح دهند. از جمله افكاري كه در نتيجه اين تعمقات به وجود آمد، تعريف يك مقوله يكپارچه تحت عنوان گردشگري مذهبي بود. گردشگري از مهمترين فعاليتهاي انساني در دنياي معاصر است كه همراه با به وجود آوردن تغييرات شگرف در سيماي زمين، اوضاع سياسي، اقتصادي، فرهنگي، منش و روش زندگي انسانها را دگرگون ساخته است. بنابراين، مي توان گفت كه گردشگري همانند يك علم و فعاليت اقتصادي بسيار جدي براي رشد و پيشرفت خود نياز به پژوهش و تدبر دارد. نخستين گام براي ارتقاي گردشگري شناخت جاذبه هاي گردشگري است. در اين پژوهش ما با گونه اي از گردشگري روبرو هستيم كه گردشگري مذهبي نام دارد. امروزه گردشگري مذهبي با همه اجزا و گونه هاي مختلف، به سبب ويژگيهاي ساختاري و كاركردي بارز خود توانسته در متن گردشگري جهاني جاي گيرد به طوري كه حوزه نفوذ آن سراسر جهان را فراگرفته است. در اين پژوهش، ضمن پرداختن به مفاهيم زيارت، انواع گردشگري و به صورت خاص گردشگري زيارتي، به ارتياط بين زيارت و گردشگري، آثار مثبت و منفي اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي گردشگري زيارتي، و همچنين راهكارهاي توسعه گردشگري زيارتي پرداخته شده است.