تبيين تئوريكي اثرات توسعه گردشگري مذهبي در مقصدها

گردشگري مذهبي يكي از انواع گردشگري است كه به دلايل مذهبي و معنوي انجام مي‌شود و با همه ي جزئيات و گونه هاي مختلف آن و با توجه به ويژگي هاي ساختاري و كاركردي خاص، يك الگوي گردشگري جهاني محسوب مي شود. تبيين تئوريكي اثرات گردشگري مذهبي در مقصدها بسيار حائز اهميت مي باشد، چرا كه اين نوع گردشگري شامل سفر به مكان‌هاي مقدس، زيارت‌هاي مذهبي، شركت در مراسم‌ ها و جشنواره‌هاي ديني و همچنين تجربه زندگي به عنوان يك بخش از فرهنگ و تاريخ ديني است. هدف از اين مطالعه بررسي چگونگي تاثير مكان ها و مقاصد از گردشگري مي باشد گردشگران مذهبي و زائران به دنبال تجربه روحاني و اعتقادات خود هستند. در اين مطالعه سعي شده تفاوت بين گردشگري مذهبي و زيارت و تاثير گردشگري مذهبي بر مقاصد بيان شود. روش جمع آوري اطلاعات در اين مطالعه به صورت كتابخانه اي مي باشد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه مكان ها و مقاصد تاثير پذيري مستقيم و غيرمستقيم از گردشگري مذهبي دارند و الگويي مناسب در مورد فهم و تحليل مسائل موجود به عنوان ابزاري در اختيار مسئولان و مديران شهري براي پيشبيني روند توسعه پايدار مورد استفاده قرار گيرد. گسترش و توسعه بخش هاي مختلف گردشگري در كشورهاي توسعه يافته موجب تنوع هر چه بيشتر مشاغل و منابع درآمدي و كاهش نابرابري و ناهماهنگي در ساير بخش ها شده است.