بررسي نقش شهرداري‌ها در توسعه گردشگري مذهبي (مورد مطالعه: دبيرخانه شهرهاي زيارتي ايران اسلامي)

شهرهاي زيارتي ايران اسلامي به‌ ويژه مشهد، قم و شيراز مهم‌ ترين قطب‌ زيارتي و كانون عمده گردشگري مذهبي و زيارت در ايران هستند و به ويژه نزد شيعيان جهان نيز موقعيت ممتازي دارند و فضاي كنش زيارتي سالانه ميليون‌ها زائر است. با عنايت به جايگاه سفرهاي ديني و معنوي در گردشگري جهاني، كيفيت و شرايط مقاصد زيارتي مي تواند نقش مهمي در تعميق و بهبود كيفيت كنش زيارت و به‌تبع گردشگري مذهبي داشته باشد و شرايط مناسبي براي تجربة معنوي زائر فراهم آورد. در اين ميان شهرداري‌ها به‌عنوان يك نهاد تصميم‌گير و اجرايي نه تنها قادر به ارائه و هماهنگي در زمينه تسهيلات و نيز سازماندهي امكانات در اين زمينه مي باشند، بلكه قادرند حلقه اتصال بين دولت، مردم و گردشگري مذهبي در راستاي توسعه و ارتقاء شهر شوند. از اين رو ضروري است نقش شهرداري هاي شهرهاي زيارتي ايران اسلامي را هم‌راستا با اهميت صنعت گردشگري (گردشگري مذهبي) بررسي كرده، و مفاهيم، ويژگي‌ها، اهداف و آثار آن را مورد بررسي قرار دهيم. هدف از اين پژوهش بررسي نقش مديريت هماهنگ شهري در توسعه گردشگري مذهبي مي‌باشد. بر همين مبنا دبيرخانه شهرهاي زيارتي ايران اسلامي را مورد مطالعه قرار داديم. روش تحقيق اين پژوهش با هدف كاربردي و ماهيت توصيفي و تحليلي است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه در شرايط فعلي قانون يا سندي شفاف جهت هماهنگي و تعاملات امور زيارت و بلاخص گردشگري مذهبي بين مديريت شهري و ساير بخش ها وجود ندارد و لذا وجود دبيرخانه شهرهاي زيارتي به عنوان يك مديريت واحد و هماهنگ كننده بين بخشي مي تواند زمينه رشد و بهره‌وري لازم را در جهت توسعه گردشگري مذهبي در شهرهاي زيارتي به ارمغان بنشاند.