تأثير تصور ژئوپليتيك كارگزاران سياسي بر ديپلماسي گردشگري (مطالعه موردي: مناسبات ايران و مصر)

ديپلماسي گردشگري در قالب تصور ژئوپليتيك ناظر بر برداشت و ذهنيتي است كه سياستمداران دنيا از هم دارند. هر اندازه اين برداشت و ذهنيت، با تقويت مناسبات و توسعه مسالمت‏ آميز روابط ديپلماتيك همراه باشد، به همان نسبت گسترش صنعت گردشگري و افزايش درآمد ناخالص ملي شتاب و حجم بيشتري خواهد گرفت. ايران و مصر هم به -عنوان دو تمدن كهن، دست كم طي چند دهه اخير مناسبات پرفراز و نشيبي داشته ‎اند كه عواملي مانند پيروزي انقلاب اسلامي در ايران، هماوردي‌هاي منطقه‌اي ايران و عربستان طي دهه هاي اخير، صلح مصر و اسرائيل در كمپ ديويد و قطع روابط ايران و آمريكا در جهت دهي به اين مناسبات نه چندان دوستانه اثرگذار بوده و به تصور ژئوپليتيك رهبران سياسي دو كشور جهتي غير دوستانه داده اند كه اين مسئله در قطع روابط گردشگري نمود بيشتري داشته است. براين اساس، پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين سوال است كه تصور ژئوپليتيك بر مبناي ادراك محيطي كارگزاران و رهبران سياسي وقت مصر چه تاثيري بر روابط سياسي و گردشگري دو كشور در قالب ديپلماسي گردشگري گذاشته است. اين تحقيق به لحاظ هدف، از نوع بنيادي و روش‌شناسي آن نيز ماهيتي تفهمي- تفسيري دارد. داده ‎ها و اطلاعات مورد نياز اين پژوهش با استفاده از سه شيوه الف) كتابخانه‌اي (كتب و نشريات)، ب) اسنادي و آرشيوي و ج) اينترنت گردآوري شده است.