كاركرد مؤلفه هاي طنز در هزار و يك شب نو و پريباد از محمدعلي علومي بر اساس نظريه برتري جويي و نظريه ناهماهنگي

نوشتار حاضر به بررسي مؤلفه هاي طنز در هزار و يك شب نو و پريباد از محمدعلي علومي مي پردازد. اين دو اثر نقدي اجتماعي بر كاستي هاي جامعه امروز است كه نويسنده مي كوشد با بهره گيري از اسطوره، طنز و ادبيات عامه از تلخي انتقادها بكاهد. بدين رو مي توان طنز علومي را بيان شيرين تلخي ها دانست. استعمار، مقابله با بحران هويت، تقويت روحيه ملي، فقر فرهنگي و اقتصادي، مبارزه با باورهاي غيرمنطقي و... از جمله موضوعاتي است كه نويسنده با تلفيق طنز و تراژدي به طرح آنها پرداخته به اين طريق خواننده را به واكاوي در ريشة مسائل و تجديدنظردر ديدگاه هاي خود فرا مي خواند. اين جستار با رويكرد توصيفي ـ تحليلي، وجوه طنزآميز را در آثار مذكور طبق نظرية تفوق و ناهماهنگي بررسي مي كند. مطالعه دو اثر نشان مي دهد كه بيشتر شگردهاي طنز مانند آيروني، تناقض و طنزهاي گفتماني با نظريه ناهماهنگي مطابقت دارد. خنده حاصل از حس برتري جويي نيز در قالب كوچك نمايي، كنايه محاوره، تشبيه مضحك و... ديده مي شود.