كاركرد زيبايي شناختي اسطوره در شعر معاصر افغانستان با تكيه بر اشعار عبدالقهار عاصي

در فرهنگ و تمدن هر سرزميني، اسطوره ها صاحب جايگاه و امتيازات والا و ويژه يي هستند و زبان اسطوره يي نيز در شعر، از اهميت خاصي برخوردار است. شاعران در هر دوره يي بر آنند تا با كاربرد اسطوره ها حرف ها، خواسته ها، دغدغه ها و مقصود خود را به زباني غير مستقيم، اما نمادين به جامعه منتقل كنند. در اين پژوهش، به شيوه توصيفي- تحليلي، كاركرد زيبايي شناختي اسطوره ها در شعر عبدالقهار عاصي، شاعر معاصر افغانستان، نشان داده شده است. عاصي در قلمرو هستي شناسي گام نهاده و فراتر از مضمون هاي اجتماعي با نقب زني به جهان اسطوره ها، به دودمان و تبار انسان نظر افكنده است، وي ركود و استبداد زمانة خود را برنتافته و با انطباق اسطوره ها بر جامعه، اوضاع جامعه را با اعتراضي هوشمندانه نشان داده است؛ از اين رو، اشعار وي نشان دهندة عصيان او در برابر تاريخ روز گار است و آرزوها و نيازهاي مادي و معنوي انسان معاصر را بازتاب مي دهد. هر چند ميزان توجه عاصي به اسطوره و جنبه هاي حماسي، نسبت به برخي از شاعران معاصر، به ويژه واصف باختري، كمتر است و گاهي واژه هاي اساطيري مورد نظر او، تنها در لايه هاي سطحي شعر باقي مانده اند، اما او توانسته است تا نمودهاي زيبايي از اسطوره را در شعر خود ارائه دهد و به باز آفريني اسطوره در شعر بپردازند. گفتني است كه در شعر عاصي برخي از شخصيت هاي اساطيري شاهنامه و عناصر اسطوره يي مافوق طبيعي جلوة قابل توجهي داشته و گاهي نيز شاعر دست به ساخت داستان هايي زده است كه تصوير حماسي و اساطيري را در ذهن مخاطب پديدار مي كنند.