تحليلِ عناصرِ داستان در رمانِ كافورپوش اثر عاليه عطايي

بررسي و تحليل عناصر داستاني آثار نويسندگان همواره مورد توجه پژوهشگران و منتقدان بوده است. عاليه عطايي از نويسندگان نوپا و توانمند ايراني- افغاني آثار او چندان مورد بررسي قرار نگرفته است. اين پژوهش سعي دارد رمان «كافورپوش» عاليه عطايي را از منظر كاربرد عناصر داستاني مورد بررسي و تحليل قرار دهد. با خوانش دقيق متن رمان كافورپوش، داده ها استخراج و با روش توصيفي- تحليلي نگارش نهايي محقق گرديد. هر داستان حاصل مجموعه عناصري مانند درون مايه، شخصيت‌، زاويه ديد، پيرنگ و صحنه است كه در كنار هم قرار گرفته‌اند. موفقيت هر نويسنده در گرو بهره گرفتن مناسب از اين عناصر است. «عاليه عطايي» در رمان «كافورپوش» به شيوه اي امروزي از عناصر داستان بهره گرفته است. اين رمان موضوعي امروزي دارد؛ گم شدگي هويت، عدم قطعيت و ترديد نسبت به وقايع و ناباروري و پديده مهاجرت. نمودهاي فمينيستي در سرتاسر متن ديده مي شود. روايت داستان كافورپوش با تعليق آغاز مي شود و خواننده را با گره افكني شديد مواجه مي كند. زاويه ديد اول شخص و روايت ذهني در آن مشهود است. پايان بندي داستان، وجه تسميه آن را مشخص مي سازد. بررسي‌ها نشان مي دهد نويسنده در به‌كارگيري همۀ عناصر داستاني و انسجام آن‌ها دقت داشته است؛ به ويژه در شخصيت‌پردازي موفق بوده است. حضور سوژه‌اي متفاوت در اين داستان يكي از خصوصيات برجستۀ اين اثر است. استفاده از شخصيت اصلي در قالب شخصيتي دو بعدي و گره‌افكني‌ در داستان، باعث پويايي داستان شده است. نويسنده در روايت از شيوۀ جريان سيال ذهن مبتني بر تداعي معاني استفاده كرده كه همين امر به رمان كافورپوش وجه روانشناسانه بخشيده است. همچنين اين داستان از منظر ادبيات زنانه قابل توجه است. اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي بر مبناي گردآوري داده ها به شيوۀ كتابخانه اي صورت گرفته است.