بررسي طنز و شگردهاي آن در شعر گويشي ملازلفعلي كُراني بختياري

واكاوي گويش‌هاي زبان فارسي به شناخت و زمينه‌سازي براي رشد و بالندگي ادبيات قومي، ادبيات ملّي و زبان فارسي كمك مي‌كند. گويش بختياري يكي از گويش‌هاي رايج زبان فارسي است، چون طنز از گونه‌هاي ادبي، محمل‌هاي زبان و از اركان ادبيات است.، پژوهشِ آن در اشعار گويشي داراي اهمّيّت است، از اين روي؛ پژوهش حاضر، با هدف بررسي طنز در شعر گويشي ملازلفعلي كُراني بختياري انجام شد تا زبان طنز، شگردهاي طنزپردازي و انواع طنز در شعر گويشي اين شاعر بختياري شناسايي، تحليل و بازنموده شود. روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي است. يافته‌ها نشان‌مي‌دهد ملازلفعلي كُراني بختياري در طنز ديني، فلسفي، سياسي و اجتماعي از پيش‌كسوتان و سرآمدان طنز در ادبيات قومي بختياري است و واژگان كهن و آركائيك، كنايه‌ها، تلميحات و اصطلاحات به كار رفته در طنز گويشي او وجود دارد كه اهميت بررسي زبان‌شناختي دارند. بسامد طنز در شعر گويشي اين شاعر، طنز ديني و فلسفي است. ملازلفعلي به لحاظ بافت قومي، از طنز به عنوان كليدي‌ترين عنصر براي بيان حقايقي كه تبيين آن به صورت جدّ ناممكن و يا دشوار بوده، استفاده كرده است. شگردهاي كُوير، شوخي، تَهمِره، ليچار، واگوشه به فراواني در شعر گويشي بختياري به كار رفته‌ است و شعر گويشي او از منظر درون‌مايه؛ متنوع، نيرومند، فخيم و از چشم‌انداز واژه‌گان كهن پرمايه است.