تحليلي بر رويكرد سياسي و اجتماعي شعر مهدي اخوان ثالث و پابلو نرودا

انديشه‌هاي ملّي و ميهني با تفكر شعوبي به شعر و ادب فارسي واردشد و در دورۀ مشروطيّت نيز با تأثير از ادبيات و فلسفۀ مغرب زمين دوباره وطن‌دوستي و ملّي‌گرايي و ظلم‌ستيزي در ادبيّات نمودپيداكرد. با نگاهي فرامرزي، در آمريكاي لاتين نيز اين انديشه‌هاي اجتماعي و سياسي در شعر بعضي از شاعران مثل پابلو نرودا تأثيرگذاربوده‌است. به‌نظرمي‌آيد، شعرا، نويسندگان و هنرمندان در بيداري مردم آن ديار نقش برجسته‌اي داشته‌اند.گرچه كلبۀ عموتُم، نوشتۀ خانم هريت بيچر استيو اوّلين روزنه‌هاي اميد را در دل بردگان آن ديار شعله‌وركرد؛ ليكن بعدها آتش خشم و تازيانۀ سروده‌هاي اعتراضي پابلو نرودا، شاعر شهير شيليايي، برجان استعمار و حكومت‌هاي خودكامۀ آن ديار وحشت‌انداخت. پرسش مهم در ذهن نگارندگان اين است كه: شعر اجتماعي و ملّي و ميهني به‌عنوان يك ابزار مؤثر تا چه اندازه توانسته، در بيداري مردم و جامعه تأثيرگذارباشد؟ اين پژوهش به بررسي تطبيقي مضامين شعر اين شاعران برمبناي تحليل محتواي كيفي متن مي‌پردازد. ازجمله دستاوردهاي اين پژوهش اين است كه سهم شعر اجتماعي، سياسي، ملّي و ميهني اين شاعران نسبت به ديگر مضامين، به مراتب بيشتر است و دليل آن، تأثيرپذيري اين شاعران، از محيط اجتماعي بوده‌است. در واقع وقايع سياسي و اجتماعي مهم‌ترين عاملِ اوج، يا زوالِ شعر اين شاعران ‌است.