شرحي انتقادي برمردسالاري و زن سالاري سه شخصيت خسرو و فرهاد وشيرين در منظومه غنايي شيرين و خسرو اميرخسرو دهلوي

مقاله حاضر شرحي است انتقادي برمردسالاري و زن سالاري در داستان شيرين وخسرو اميرخسرو دهلوي است، مناسبات، اخلاقيات، حكمراني ها و روابط بين عاشق و معشوق مهمترين مؤلفه هايي است كه بحث و بررسي پيرامون آنها بيانگر اهميت تحقيق است.وهمچنين اين پژوهش با اهداف شناخت جايگاه واقعي زن در جوامع سنتي قبل ،تأثير رفتار زنان در اخلاق و منش مردان، ويژگي هاي جوامع زن سالار و مردسالار، نقش زنان در مسائل اجتماعي و سياسي آن زمان، نقش زنان در روابط حاكمان با يكديگراست. روش تحقيق در اين پژوهش تحليلي و توصيفي به صورت كتابخانه اي مي باشد كه پس از گردآوري منابع (مقالات و كتب) موجود و اظهار نظر در مورد آنها وهمچنين پس از فيش برداري به روش تحليلي انجام پذيرفته است. در تحقيقات توصيفي محقق آنچه واقعيت دارد و در ميدان پژوهش وجود دارد مي آورد. جايگاه فرهاد و خسرومي توان گفت كه فرهاد ايراني داراي شخصيت مثبت و از جايگاهي برجسته و والا برخوردار است . فرزانگي ، شرم ، وقار ، سياست مداري ، كارداني و تدبير از ويژگي هاي خوب اودر اين آثار است. شخصيت خسرو به عنوان فردي بي اعتنا به جامعه و مردم است كه بعد از رسيدن به شيرين همه ملك و مردم را به فراموشي سپرده: خسرو مردي شراب خور و بي مسئوليت است؛ كه هيچ به فكر عمران و آباداني نيست. سران و بزرگان، از اينكه رسم و آيين پادشاهي مهمل بماند.زيرا در برخي از داستان ها مردان عاشق نقش بنيادين دارندكه اين بزرگي وتاثير مي تواند بازمانده اي از دوران مرد سالاري باشد كه امير خسرو دهلوي به عنوان راوي اين منظومه ويژگي هاي فرهنگي را در اثر خود منعكس كرده است مناسبات دو مرد عشق پيشه ونقش آنها بيانگر فرهنگ و آداب و رسوم آن زمان است.