بررسي اثربخشي استفاده از داستان كوتاه در بهبود مهارت خواندن فارسي در غيرفارسي زبانان

پژوهش حاضر به بررسي ميزان تأثير داستان كوتاه در تقويت مهارت خواندن فارسي‌آموزان خارجي و مقايسه آن با روش سنتي دستور-ترجمه پرداخته است. خواندن، مهارتي پايه براي يادگيري زبان دوم/خارجي به شمار مي‌آيد و يكي از توانايي‌هاي لازم زبان‌آموزان براي كسب دانش درباره فرهنگ و ادبيات زبان مقصد است. از سوي ديگر، براي آنكه فرايند يادگيري مهارت خواندن براي زبان‌آموزان كسالت‌آور نباشد، استفاده از متون داستاني در آموزش زبان دوم بسيار حائز اهميت است. به اين منظور، براي انجام اين تحقيق از ميان انواع داستان‌ها، داستان كوتاه برگزيده شد تا ميزان تأثير آن بر ماهيت يادگيري فارسي‌آموزان خارجي مورد بررسي قرار گيرد. در اين پژوهش، 40 فارسي‌آموز خارجيِ در حال تحصيل در رشته آزفا (آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان)، در سطح فوقِ مياني از كشورهاي روسيه، لبنان، عراق و كره جنوبي مشاركت داشتند. پيش از تدريسِ خواندن از طريق داستان كوتاه، نخست مهارت خواندن به روش سنتيِ دستور-ترجمه به فارسي‌آموزان آموزش داده شده و براساس آن آزموني نيز از آنان گرفته شد. براي انجام اين پژوهش، سه داستان كوتاه از مجموعه داستان‌هاي كليله و دمنه و مرزبان‌نامه انتخاب و طي سه جلسه تدريس شد. پس از اتمام تدريس، زبان‌آموزان در پس‌آزموني بر مبناي داستان‌هايي كه به آن‌ها تدريس شده بود، شركت كردند. در نهايت، نتايج حاصل از آزمون فرضيات تحقيق نشان داد كه بين نمره مهارت خواندن در گروه آزمايش و كنترل ،تفاوت معني داري وجود دارد (01/0P ، 18/9=F). بر اين اساس پيشنهاد مي‌شود به منظور بهبود مهارت خواندن در غيرفارسي زبانان از داستان‌هاي كوتاه استفاده شود.