اثربخشي مديريت استرس بر بهزيستي روانشناختي و سازگاري اجتماعي مادران داراي كودك عقب مانده ذهني

هدف از اين پژوهش اثربخشي مديريت استرس بر بهزيستي روانشناختي و سازگاري اجتماعي مادران داراي كودك عقب مانده ذهني بود. روش اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل و مرحله پي گيري بود، جامعه آماري كليه مادران داراي كودك عقب مانده ذهني كه در اداره بهزيستي شهرستان داراي پرونده بودند كه از ميان آنها تعداد 60 مادر را به روش نمونه تصادفي ساده انتخاب و به دو گروه 30 نفره در قالب گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي سنجش ميزان بهزيستي روانشناختي از پرسشنامه روانشناختي ريف و براي سنجش سازگاري اجتماعي از پرسشنامه سازگاري اجتماعي بل استفاده شد. از ميان افرادي كه نمره بالاتر از حد طبيعي داشتند، 60 مادر به شيوه تصادفي ساده انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش، دوره آموزشي را در 10 جلسه 45 دقيقه اي دريافت كردند. پس از اتمام جلسات درماني از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و يك ماه بعد مرحله پيگيري انجام شد. يافته هاي به دست آمده با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه آموزش مديريت استرس بر بهزيستي روانشناختي و همه ابعاد آن تأثير معناداري دارد. همچنين تفاوت ميانگين نمرات سازگاري اجتماعي در پيش آزمون و پس آزمون در گروه آزمايش معني دار بود. نتايج نشان داد كه آموزش مديريت استرس بر بهزيستي روانشناختي و افزايش سازگاري اجتماعي مادران داراي كودكان كم توان ذهني موثر است.