پيش بيني بهزيستي روانشناختي بر اساس تاب آوري و قدرداني در دانشجويان

مطالعه حاضر با هدف پيش بيني بهزيستي روانشناختي بر اساس تاب آوري و قدرداني در دانشجويان انجام شد. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل دانشجويان دانشگاه پيام نور آستانه اشرفيه در سال 1401 بودند. نمونه اين مطالعه شامل تعداد70 نفراز دانشجويان بودند كه به روش در دسترس مشاركت داشتند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف، مقياس تاب آوري كانر - ديويدسون و پرسشنامه قدرداني استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام شد. نتايج نشان داد كه تاب آوري با بهزيستي روانشناختي همبستگي مثبت و معنادار دارد، در واقع افزايش تاب آوري با افزايش بهزيستي در دانشجويان همراه است. نتيجه ديگر نشان داد كه قدرداني با بهزيستي روانشناختي همبستگي مثبت و معنادار دارد، به عبارت ديگر افزايش نمره در قدرداني با افزايش بهزيستي همراه است. نتايج رگرسيون نشان داد كه فقط متغير تاب آوري بر اساس ضريب R2 در مجموع 14 درصد از واريانس متغير بهزيستي روانشناختي در دانشجويان را تبيين مي كند. در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه تاب آوري و قدرداني با رضايت از زندگي رابطه دارند اما نقش تاب آوري در پيش بيني رضايت از زندگي معنادار بود.