بررسي ارتباط بين ناگويي خلقي، تكانشگري و سبك‌ها اسنادي به عنوان پيش بيني كننده خطر خودكشي در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف بررسي بررسي ارتباط بين ناگويي خلقي، تكانشگري و سبك‌ها اسنادي به عنوان پيش بيني كننده خطر خودكشي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوي تدوين و اجرا شد. پژوهش حاضر مقطعي و از نوع هم‌بستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل تمامي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي خوي در سال 1400-1401 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي 213 نفر از آنها انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه ناگويي خلقي تورنتو، مقياس رفتارهاي خودكشي اصلاح شده (SBQ-R)، مقياس تكانشگري و پرسشنامه سبك‌هاي اسنادي استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از رگرسيون خطي چندگانه، با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي ۲۴ در سطح معناداري 05/0 استفاده گرديد. نتايج تحليل رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه ابعاد ناگويي خلقي 531/0، ابعاد تكانشگري 244/0 درصد و ابعاد سبك‌هاي اسنادي 462/0 درصد از تغييرات خطر خودكشي در دانشجويان را تبيين مي‌كنند (001/0p ). بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي‌توان عنوان كرد كه افرادي كه ناگويي خلقي دارند، افرادي كه تكانشگر هستند و افرادي كه داراي سبك‌هاي اسنادي ناخوشايند هست در معرض خطر خودكشي بالاتري نسبت به ديگر افراد دارند.