مروري بر ارتباط استرس و اضطراب با كيفيت زندگي در پرستاران

پرسـتاران يكـي از مهمتريـن اركان بخـش درمـان هسـتند كـه بـا توجـه بـه وضعيـت شـغلي، مسـئول وظايـف مهمـي از قبيـل مراقبت هـاي روحـي و روانـي و نيـز فيزيكـي بيمـار مي باشـند كـه فعاليت هـاي فـوق در صـورت عـدم رعايـت اصـول ايمنـي و نيــز آرامــش و رفــاه كاري، در بــروز اختــلالات جســماني و روحــي ايــن قشــر نقــش بســزايي دارد . اگر چه پرستاران آموزش ديده اند كه به كيفيت مراقبت و زندگي بيماران توجه و رسيدگي نمايند، اما به ندرت به نيازهاي فردي خود مي انديشند . ازجمله عوامل موثر بر اضطراب پرستاران تغييرات ناگهاني در وضعيت بيماران،تماس مكرر با درد و رنج بيماران،كار به صورت شيفتي و شبكاري،عدم اطمينان از درمان، باركاري زياد، اضافه كاري اجباري، عدم امنيت شغلي، ورود به محيط كارجديد، سختي حرفه پرستاري، تعارض با پزشكان، تعارض بين همكاران، ساعت كاري بالا، دستمزد پايين، حقوق كم، عدم تهعد مدير با سرپرستي، تبعيض بين كاركنان، نبود امكانات مناسب و تجهيزات درماني مناسب، فعاليت در فضاي فيزيكي غير استاندارد و نامناسب و بي توجهي به شان و جايگاه واقعي پرستاران در جامعه مي باشد. امروزه بهبود كيفيت زندگي كاري به يكي از مهمترين اهداف سازمان و كاركنان آن تبديل شده است.