رابطه رضايت از زندگي و استرس ادراك شده با شادكامي در دانشجويان

اين مطالعه با هدف رابطه رضايت از زندگي و استرس ادراك شده با شادكامي در دانشجويان انجام شد. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان در سال 1401 بودند. در اين مطالعه 50 نفر به روش در دسترس مشاركت داشتند. رضايت و علاقه افراد جهت شركت در مطالعه به عنوان معيار ورود در نظر گرفته شد. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه شادكامي آكسفورد، پرسشنامه رضايت از زندگي داينر و پرسشنامه استرس ادراك شده كوهن استفاده شد. پرسشنامه ها به صورت آنلاين طراحي و از طريق شبكه هاي اجتماعي مجازي در اختيار دانشجويان قرار داده شد. به منظور تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. نتيجه نشان داد كه رضايت از زندگي با شادكامي ارتباط مثبت دارد (665/0)؛ در واقع افزايش رضايت از زندگي منجر به شادكامي مي شود. نتيجه ديگر نشان داد كه استرس ادراك شده با شادكامي ارتباط منفي دارد (727/0-)؛ در واقع افزايش استرس منجر به كاهش شادكامي مي شود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه به ترتيب استرس ادراك شده و سپس رضايت از زندگي بر اساس ضريب R2 در مجموع 57 درصد از واريانس متغير شادكامي را در دانشجويان تبيين مي كنند. مي توان نتيجه گرفت كه رضايت از زندگي و استرس ادراك شده مي توانند ميزان شادكامي دانشجويان را تحت تاثير قرار دهند؛ بنابراين جهت بهبود كيفيت زندگي دانشجويان اجراي برنامه هاي آموزشي با هدف افزايش رضايت از زندگي و مديريت استرس پيشنهاد مي شود.