بررسي موضوع دين و تاثير آن بر كيفيت زندگي از ديدگاه شهيد مطهري

نسبت دين و فرهنگ از مسائل بحث‌انگيز در فلسفه دين است. هر پاسخي به اين مسئله و تعيين نسبت ميان هر يك از اين دو مفهوم و تأثير هر كدام بر ديگري و چالش‌هاي موجود ميان اين دو عرصه مي‌تواند ما را در ميدان عمل ياري كند. در اين پژوهش پس از تبيين مفهومي هر يك از اين دو عنوان، سعي بر آن بوده كه نسبت‌هاي گوناگون هر يك از اين دو حوزه بيان شود. رويكرد فلسفي شهيد مطهري به پرسش از رابطۀ عقل و دين از اساسي‌ترين مسائل حوزۀ معرفت ديني و فلسفي است كه از ديرباز ذهن انديشمندان را به خود مشغول داشته و ديدگاه‌هاي متفاوتي را رقم زده است و به تقريري خاص از رابطۀ عقل و ايمان در منظومۀ اعتقادي بر خواهيم خورد؛ عرفان هم باطن دين شمرده مي‌شود كه حتي در منابعي عقل ستون دين ناميده شده است. منظور از عقل، عقل كلي نگر و جمعي است، نه عقل فردي و جزئي‌نگر. البته در رابطه با جايگاه عقل در دين، بين فقها اختلاف نظر بسيار هست و حتي افراط و تفريط‌هايي صورت پذيرفته است. و قاعدۀ آن چه شرع حكم كرده عقل نيز حكم مي‌كند اختلاف نظر است و اكثراً اين قاعده را در نظر نمي‌گيرند، ولي در آنچه عقل حكم مي‌كند، شرع نيز آن را قبول دارد و خود شهيد مطهري بحث از قراردادهاي اجتماعي و اعتباري را مطرح مي‌سازند.