بررسي رابطه بين اضطراب وجودي و تحريف‌هاي شناختي با مكانيزم‌هاي دفاعي در دانشجويان

مكانيزم‌هاي دفاعي فرايندهاي خودكار ذهن براي فرونشاندن اضطراب‌هاي ناشي از تعارضات‌اند. پژوهش حاضر، باهدف بررسي رابطه بين اضطراب وجودي و تحريف‌هاي شناختي با مكانيزم‌هاي دفاعي در دانشجويان انجام پذيرفت. روش اين تحقيق از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر دانشجويان مقطع ارشد دانشگاه محقق اردبيلي بودند. از جامعه آماري موردنظر، پنج دانشكده موجود در نظر گرفته و به شيوه نمونه‌گيري مرحله‌اي از هر دانشكده سه رشته و از اين سه رشته، از هركدام يك كلاس به‌طور تصادفي و به روش قرعه‌كشي انتخاب شدند. تعداد نمونه، 213 نفر بود كه مقياس اضطراب وجودي، مقياس تحريف شناختي و پرسشنامه مكانيزم هاي دفاعي براي آنان اجرا شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين اضطراب وجودي با تحريف شناختي رابطه منفي و معناداري وجود دارد (001/0=p، 65/0-=r). همچنين بررسي همبستگي پيرسون بين دو متغير اضطراب وجودي و مكانيزم هاي دفاعي نشان داد كه اين دو متغير رابطه مثبت و معناداري با يكديگر دارند (001/0=p، 37/0-=r). علاوه بر اين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه اين دو متغير 28 درصد واريانس نمرات مكانيزم هاي دفاعي دانشجويان را پيش‌بيني مي‌كنند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان نتيجه گرفت كه افراد داراي تحريف شناختي و اضطراب وجودي بالا، بيشتر از مكانيزم‌هاي دفاعي رشد نايافته استفاده مي‌كنند.