پيش بيني ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس خودارزشمندي و مهارت هاي ارتباطي با نقش ميانجي انگيزه پيشرفت در كاركنان بيمه ايران

اين پژوهش با هدف پيش بيني ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس خودارزشمندي و مهارت هاي ارتباطي با نقش ميانجي انگيزه پيشرفت در كاركنان بيمه ايران ، انجام شده است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، از نظر اجراء، توصيفي از نوع پيمايشي بوده است. در اين پژوهش جامعه آماري كليه كاركنان بيمه ايران در كل كشور در سال 1401 بوده است كه تعداد آنها 4065 نفر بود. از ميان آنها بر اساس فرمول كركران تعداد 351 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، بود. اطلاعات با دو روش كتابخانه اي و ميداني جمع آوري شد. براي جمع آوري اطلاعات از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده هاي اين مطالعه از نرم افزارهاي آماري PLS و SPSS استفاده شد. تحليل فرضيه هاي پژوهش بر اساس روش مدل معادلات ساختاري صورت گرفت. نتايج مطالعه نشان داد، ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس تكريم خود، پيش بيني مي شود. ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس مهارت هاي ارتباطي، پيش بيني مي شود. ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس تكريم خود با نقش ميانجي انگيزه پيشرفت، پيش بيني مي شود. ميزان مقبوليت اجتماعي بر اساس مهارت هاي ارتباطي با نقش ميانجي انگيزه پيشرفت، پيش بيني مي شود.