بررسي نقش ميانجي سرسختي روان شناختي در رابطه با انعطاف‌پذيري ذهني و اهمال كاري تحصيلي دانش‌آموزان پايه 12 در شهر شيراز

اهمال‌كاري مي‌تواند موجبات كاهش عملكرد تحصيلي فرد را فراهم سازد، افسردگي به بار آورد و تجربيات هيجان‌هاي منفي همچون شرم و احساس گناه پايدار در فرد ايجاد كند. افت تحصيلي و به دنبال آن ترك تحصيل، به عنوان منشأ اتلاف و مانعي عمده در راه تحقق اهداف نظام‌هاي آموزشي، از ديرباز مورد توجه دست اندركاران تعليم و تربيت قرار داشته است. عليرغم پيامدهاي منفي اهمال‌كاري و شيوع روزافزون اين پديده و با عنايت به پژوهش‌هاي اندك در اين مورد، شايسته است مطالعات بيشتري انجام شود. در اين مقاله، با ارزيابي نقش ميانجي سرسختي روان شناختي در ارتباط بين انعطاف پذيري ذهني و اهمال تحصيلي در جامعه آماري شامل دانش آموزان پسر پايه دوازدهم در دبيرستان هاي دولتي شهر شيراز در سال تحصيلي 1400-1401 نتايج قابل قبولي به دست آمد. نتايج حاصل از اين پژوهش، به مديران و معلمان كمك مي نمايد تا مدرسه را به محيطي بهتر جهت يادگيري و جلوگيري از اهمال كاري تبديل كنند. نمونه‌گيري در اين پژوهش به روش نمونه‌گيري خوشه ايي چند مرحله‌اي بود. براي انتخاب نمونه مناسب، نواحي 4 گانه آموزش و پرورش شهر شيراز انتخاب شد. سپس روش نمونه‌گيري در سه سطح روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، روش نمونه‌گيري مرحله‌اي و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعريف گرديد. سه پرسشنامه انعطاف پذيري ذهني (متغير مستقل)، پرسشنامه سرسختي روان‌شناختي و پرسشنامه اهمال-كاري به كار گرفته شد. به منظور آزمون توزيع نمونه آماري از روش كولموگروف- اسميرنوف و به منظور آزمون ضريب پايايي از آماره آلفاكرونباخ با استفاده از نرم‌افزار SPSS و براي آزمون فرضيات از تحليل مسير و مدل معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار PLS3 استفاده گرديد.