پيش بيني كيفيت زندگي پرستاران در پاندمي كرونا براساس مولفه هاي تاب آوري

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني كيفيت زندگي پرستاران در جريان پاندمي كرونا براساس تاب آوري و مولفه هاي آن بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه پرستاران شاغل در بيمارستان هاي استان كرمانشاه در سال 1400 بود كه 360 نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس وارد پژوهش شدند. جهت گردآوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه كيفيت زندگي وار و شريون(SF-36) و پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون(CD-RISC) استفاده شد. بعد از جمع آوري و نمره گذاري پرسشنامه ها، تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي نظير فراواني، ميانگين، ميانه و آمار استنباطي نظير همبستگي پيرسون و رگرسيون با كمك نرم افزار SPSS-25 انجام شد. نتيجه پژوهش حاكي از آن بود كه خرده مقياس هاي تاب آوري شامل تصوير از شايستگي فردي، اعتماد به غرايز فردي تحمل عاطفه منفي، پذيرش مثبت تغيير و روابط ايمن، كنترل و تاثيرات معنوي به ترتيب با ضريب همبستگي 384/0، 343/0، 426/0، 398/0 و 298/0 با كيفيت زندگي رابطه معنادار (001/0 p) دارند. همچنين 9/20 درصد از تغييرات كيفيت زندگي توسط خرده مقياس هاي تاب آوري تبيين مي شود. از اين رو پيشنهاد مي شود برنامه هايي جهت ارتقاي تاب آوري براي پرستاران ، به صورت آنلاين يا حضوري تدارك ديده شود.