پيش بيني كيفيت زندگي كاري پرستاران خانم با رويكرد تعارض كار-خانواده

كيفيت بالاي زندگي كاري از عوامل اساسي توانمند سازي منابع انساني سيستم مراقبت بهداشتي مي باشد. از آنجايي كه پرستاران جزو مهمي از سيستم مراقبت بهداشتي مي باشند لذا پژوهش حاضر به منظور بررسي كيفيت زندگي كاري پرستاران انجام گرديد. اين مطالعه توصيفي-همبستگي بوده، نمونه ها با روش سرشماري و به تعداد 50 نفر انتخاب شدند. در اين مطالعه از پرسشنامه هاي دموگرافيك، كيفيت زندگي كاري والتون و تعارض كار-خانواده كارلسون استفاده گرديد. اطلاعات با نرم افزار SPSS 25 و با آمار توصيفي و آزمون اسپيرمن تحليل گرديد. يافته ها نشان داد سطح زندگي كاري پرستاران در حد متوسط بود(86%) و فقط 14 درصد كيفيت كاري مطلوب داشتند. بين كيفيت زندگي كاري پرستاران با تعارض كار-خانواده ارتباط معني داري وجود داشت (P=0.007). در بحث ابعاد كيفيت زندگي، بعد قانون گرايي با ميانگين 3.68±3.72 بيشترين و بعد خدمات با نمره 1.72±0.55 از كمترين امتياز برخوردار بود. نتيجه نشان دادكيفيت كاري پرستاران بر تعارض كار-خانواده تاثير گذار است و اثرات منفي محيط كار بر خانواده بيشتر از تاثير مشكلات خانواده بر محيط كاري است. لذا مديران بايد با فراهم نمودن محيط كاري مناسب، جهت كاهش اين تعارض و ايجاد رضايتمندي بيشتر پرستاران در جهت ارتقاء كيفيت خدمات پرستاري ارائه شده گام بردارند.