شناسايي مباني فلسفي آموزش هوشمند؛ مرور سريع

امروزه با توسعه فناوري‌هاي ديجيتال و كاربرد آنها در امر آموزش، ضرورت پرداختن به مسئله آموزش هوشمند و طراحي برنامه‌هاي درسي متناسب با عصر جديد احساس مي‌شود. اولين قدم براي طراحي برنامه‌ درسي، شناسايي مباني فلسفي است. به همين منظور هدف از پژوهش حاضر تبيين مباني فلسفي آموزش هوشمند است. رويكرد پژوهش كيفي و روش آن مروري از نوع مرور سريع بود. قلمرو پژوهش شامل كليه منابع مرتبط با مباني فلسفي آموزش هوشمند بين سال‌هاي 2024-2004 بود كه با روش نمونه‌گيري هدفمند و در طي سه مرحله غربالگري، مطالعات نهايي جهت تجزيه و تحليل انتخاب شدند. با توجه به يافته‌هاي حاصل از تجزيه و تحليل مطالعات، مباني فلسفي آموزش هوشمند، در چهار جنبه دانش، جهان هستي، محيط يادگيري و نقش فراگير شناسايي شد. در آموزش هوشمند ماهيت دانش نسبي، متغير، تكثرگرا و اكتشافي است. نگاه ابزاري به جهان هستي وجود دارد. محيط يادگيري فناورانه، مشاركتي، يادگيرنده‌محور و موقعيت‌گرا است و فراگير مستقل، با ماهيتي تغييرپذير و فعال در خلق و توليد دانش است.