عامليت يادگيرنده در عصر ديجيتال

با توجه به سرعت تغيير، جامعه قرن 21 نيازمند مجموعه مهارت هاي جديدي است، كه اغلب در تضاد كامل با مهارت هاي ترويج شده در سيستم هاي آموزشي سنتي است. براي پر كردن شكاف بين آموزش سنتي و نيازهاي جامعه قرن بيست و يكم يادگيرندگان بايد بياموزند كه چگونه با انتخاب‌هاي آگاهانه در مورد يادگيري خود از طريق عامليت، خود را با تغيير وفق دهند. هر محيطي پتانسيل تبديل شدن به يك محيط يادگيري را دارد و دانش آموزان موفق كساني خواهند بود كه مهارت انطباق محيط (يادگيري) را با نيازهاي فردي خود دارند. بنابراين، فراگيران بايد نقاط قوت و ضعف خود را درك كنند و راهبردهايي را براي حمايت از يادگيري خود شناسايي كنند. بنابراين ما نياز داريم كه يادگيرندگاني را كه ـ خود تعيين مي‌كنند ـ پرورش دهيم كه مي‌توانند پيشرفت خود را كنترل كنند. با ظهور فناوري ها و گسترش آموزش الكترونيكي، يادگيرندگان نقش فعال تري دارند. اين تحولات شرايط بهتري براي افزايش عامليت يادگيرندگان ايجاد كرد. به طوري كه كه فناوري مفهوم سنتي« يادگيري بر اساس حافظه» را به سوي« يادگيري خلاق و پويا» هدايت كرده است. شيوه هاي متفاوت آموزش الكترونيكي، بازانديشي در نقش ياددهندگان و يادگيرندگان و فرايند ياددهي ـ يادگيري را مي طلبد. آموزش الكترونيكي از يك سو مي تواند ارتقاء دهنده درجه آزادي و قدرت انتخاب يادگيرندگان در فرآيند ياددهي - يادگيري باشد و از سوي ديگر يادگيرندگاني در اين نوع از آموزش موفق ترند كه از درجات بالاتري از انتخابگري مسئولانه برخوردار باشند. پژوهش حاضر با تاملي بر مفهوم عامليت و عامليت يادگيرندگان، مولفه هاي مهم عامليت يادگيرندگان در محيط آموزش الكترونيكي شامل: خودكارآمدي، خودتنظيمي، هدفمندي و پيش نگري و همچنين راه هاي افزايش عامليت يادگيرندگان كه شامل: يادگيري مستقل، انتخاب، بحث و مشاركت، همتا ارزيابي، خودارزيابي و پروژه سازي مي باشد را تشريح نموده است.