اثربخشي روش تدريس فعال در تربيت ديني و اخلاقي دانش آموزان

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روش تدريس فعال در تربيت ديني و اخلاقي دانش آموزان انجام شد. مطالعات نشان داده اند كه استخراج حداكثر پتانسيل هوش منجر به موفقيت دانش آموزان در شغل تحصيلي و آينده مي شود. ادبيات نشان داده است كه گنجاندن يادگيري فعال در آموزش و يادگيري آموزش اخلاقي و رشد تربيت ديني براي توسعه هوش هاي چندگانه محدود است. يادگيري فعال دلالت بر اين دارد كه به همه يادگيرندگان زمان و كمك براي تحقق بخشيدن به پتانسيل خود ارائه مي شود. در اين راستا نظريه هوش چندگانه به عنوان چارچوب نظري براي تعريف، درك، توسعه و تخمين هوش هاي مختلف دانش آموزان مورد استفاده قرار مي گيرد. طرح تحقيق اين پژوهش از نوع كيفي است. در عصر حاضر يكي از اساسي ترين نيازهاي بشر نيازمند بودن به آموزش است . تا روش تدريس مناسب وجود نداشته باشد امكان تامين اين نياز بشري وجود نخواهد داشت ، بديهي است كه يك روش خوب تدريس و بسيار غني بايد با مسائل اخلاقي و ديني همراه باشد. روش تدريس به عنوان يك ابزار به معلم قدرت ، اعتماد به نفس و هدف مي دهد ، هميشه او را در محيط تدريس ياري و همراهي مي كند بيش از اين يك معلم موفق با يك روش تدريس مورد ارزيابي قرار گرفته است. به عبارت ديگر دنبال نمودن منظم و مصرانه يك خط مشي و رويكرد از قبل تعيين شده براي هدايت گروهي فراگير برخوردار از نيازها ، علايق ، توانايي فرهنگي – اجتماعي و ديني متفاوت از اجزاء لاينفك يك تدريس موفق و موثر تلقي مي شود.