مدل ساختاري كيفيت زندگي دانشگاهي بر اساس هيجانات مثبت پيشرفت با توجه به نقش ميانجي نگرش به فناوري

هدف از پژوهش آزمون برازندگي كيفيت زندگي دانشگاهي بر اساس هيجانات مثبت پيشرفت با توجه به نقش ميانجي نگرش به فناوري بود. اين پژوهش از لحاظ هدف بنيادين كمي و از نوع توصيفي همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد كاشان درسال تحصيلي 1400 بودند. از ميان جامعه مذكور نمونه اي برابر با 260 دانشجو به روش نمونه‌گيري در دسترس به پژوهش وارد شدند. از پرسشنامه كيفيت زندگي دانشگاهي سيرجي و همكاران (2010)، پرسشنامه هيجان پيشرفت پكران و همكاران (2002)، مقياس نگرش به فناوري لي آ و كوا (2014) جهت جمع آوري اطلاعات استفاده شد. داده ها به روش ماتريس همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري با نرم افزار spss26 و pls3 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد كه شاخصهاي مدل پيشنهادي از برازش قابل قبولي برخوردار هستند. همچنين مشخص شد كه مسيرهاي پيشنهادي محققان در مدل مفروض در سطح 95/0 اطمينان مورد تاييد قرار گرفت. همچنين نقش ميانجي نگرش به فناوري به وسيله آزمون بوت استروپ مورد تاييد قرار گرفت. نتيجه گيري: هيجانات مثبت پيشرفت و نگرش به فناوري به شكل مستقيم و غير مستقيم بر كيفيت زندگي دانشگاهي اثر گذار است.