فناوري آموزشي به عنوان نوآوري مخرب سازماني

تقريبا تمام كارهايي كه در تقويت يادگيري و آموزش با فناوري انجام مي ‌شود به نوعي در مورد تغيير است. بنابراين، درك بالقوه رهبران در رابطه با فرآيند انتشار نوآوري‌ فناوري آموزشي در سطح سازماني و پذيرش نوآوري هاي مخرب، مي تواند انگيزه‌اي براي تغيير در سيستم آموزشي ايجاد كند. وقتي تئوري انتشار نوآوري كه در يك سيستم اجتماعي مانند يك منطقه K-12 اعمال شود، مي تواند بينشي در مورد فرآيند پذيرش نوآوري از جمله عوامل موثر بر پذيرش يا رد نوآوري ها، نوع تصميمات نوآور در سازمان، و ويژگي‎هاي شخصي رهبر ارائه دهد. در هرحال، فناوري به تكامل خود ادامه خواهد داد و بخش اصلي محيط هاي يادگيري آينده خواهد بود. بنابراين، نوآوري براي سازمان‌هاي آموزشي در صورتي كه بيش از حد منتظر بمانند و نياز به تغيير را پيش بيني نكنند، اغلب بسيار پرهزينه خواهد بود. در ادبيات، نقش مديران ارشد در مديريت فعال فرآيند نوآوري مخرب بسيار برجسته است. همچنين، مدارس بايد تغييرات را پيش‌بيني كرده و خود بخشي از تغيير باشند. با در نظر گرفتن اين موضوع، نظريه رهبري، نظريه تغيير و توسعه سازماني بايد در مديريت اين آينده پيچيده مورد توجه قرار گيرد.