ارائه مدلي كيفي براي آموزش شهروندي در بحران هاي آتش سوزي بزرگ با تكيه بر گرندد تئوري (مطالعه موردي: بحران هاي آتش سوزي بزرگ)

Presenting a qualitative model for citizenship education in major fire crises based on grand theory (case study: major fire crises)

ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن مرﺗﻔﻊ ﭘﻼﺳﻜﻮ در ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻬﺮان، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﻳﻦ ﺷﻬﺮ، ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺮدم اﻳﺮان را در ﺷﻮﻛﻲ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﺮو ﺑﺮد. ﺷﺪت آﻧﭽﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻳﺎزده ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎس ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﻜﻠﻲ و ﻧﺤﻮه ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در ﺳﻄﺢ اﻓﻜﺎر ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺟﻬﺎن، ﻫﻤﺎن ﻓﻀﺎى وحشتناك و ﺑﻬﺖآور را ﺗﺪاﻋﻲ كردد. در همين راستا پيش بيني مي شود تا با آموزش شهروندان مي توان خسارات اين حادثه را كاهش دهد. در همين راستا هدف تحقيق حاضر ارائه مدلي براي آموزش شهروندي در بحران هاي آتش سوزي (بحران هاي آتش سوزي بزرگ) با تكيه بر گرندد تئوري است. توسعه كمي فعاليت هاي پژوهشي در جوامع دانش بنيان و توسعه يافته و در حال توسعه روندي دائمي و مستمر است و تنوع در روشهاي مختلف پژوهشي نيازمند رويكرد جديدي از روش ها و مدل هاي تحقيقاتي مي باشد. بنابراين رويكرد تحقيق حاضر از نوع كيفي مي باشد. ابزار تحقيق حاضر مصاحبه است كه از پنل نخبگان جمع آوري شده است. نخبگان انتخاب شده در اين پژوهش فرماندهان آتش نشاني درگير در بحران ساختمان پلاسكو بودند كه از بين آن ها 15 نفر به صورت تصادفي انتخاب شد. نتايج نشان ميدهد كه مهمترين مقوله هاي استخراج شده شرايط توسعه، شرايط مشاركت، فعاليت هاي آموزشي، اثربخشي‌ دوره هاي آموزشي‌، علل آتش سوزي بزرگ و پيامدهاي آتش سوزي بزرگ است. طراحي يك طرح جامع آموزش عمومي، يك فرايند مشاركتي است كه حاصل آن را مي توان در وجود يك سيستم كنترل و حفاظت مدون در برابر حريق ديد. آموزش شهروندي عمومي و افزايش آگاهي مردم از طريق آموزش شهروندي كوتاه مدت، آموزش از طريق رسانه هاي عمومي مانند راديو، تلويزيون، روزنامه ها و بروشورهاي محلي مي تواند مهم ترين جنبه فعاليت هاي پيشگيرانه حريق باشد.