مديريت بحران(نقش آموزش همگاني در مديريت بحران حريق)

Crisis management (the role of public education in fire crisis management)

نگرش سنتي در زمينه مديريت بحران آتش سوزي، بر اين باور بود كه مديريت بحران يعني فرونشاندن آتش، به اين معني كه مديران بحران در انتظار خراب شدن امور مي نشينند و پس از بروز ويراني سعي مي كنند تا ضرر ناشي از خرابي ها را محدود سازند، ولي به تازگي نگرش به اين موضوع عوض شده است. بر اساس معناي اخير، همواره بايد مجموعه اي از طرح ها و برنامه هاي عملي براي مواجهه با تحولات احتمالي آينده در داخل سازمانها تنظيم شود و مديران بايد درباره اتفاقات احتمالي آينده بينديشند و آمادگي رويارويي با وقايع پيش بيني نشده را كسب كنند. يكي از اين طرح ها و برنامه هاي عملي، آموزش و مشاركت شهروندان در برنامه هاي مختلف ايمني شهري است. اين طرح با توجه به بررسي نمونه هاي اقدامات صورت گرفته در كشورهاي پيشرفته، از جمله اقدامات كم هزينه با بازدهي بسيار بالا و مؤثر محسوب مي شود. با توجه به اينكه اين امر در كشور ايران به عنوان يكي از كم رنگ ترين مسايل در تصميم گيريها مدنظر است و نتيجه اين امر وجود ضعف فرهنگ ايمني در بين شهروندان ايراني است، ضرورتا به بررسي نقش آموزش و به دنبال آن مشاركت شهروندان در پيشگيري از حريقهاي احتمالي مي پردازد. بر اساس ابعاد و اهداف، نوع تحقيق كاربردي - توسعه اي و با توجه به ماهيت موضوع، روش انجام پژوهش، توصيفي و تحليلي مي باشد. در پايان، نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه آموزش عمومي و افزايش آگاهي جامعه با شيوه هاي مختلف از مهم ترين جنبه ي فعاليتهاي پيشگيرانه براي تأمين ايمني در شهرها مي باشد.