ارايه الگوي نظري آمايش امنيتي- دفاعي سرزمين در جهت توسعه سواحل

ايران به دليل موقعيت استراتژيك بي­نظير خود در منطقه جنوب غرب آسيا، هرچند جايگاه برجسته­اي در زمينه توسعه بخصوص توسعه ساحلي برخوردار است، با اين حال چالش­هاي امنيتي نيز در اين منطقه فراوان است. توسعه و امنيت دو مقوله تفكيك ناپذير هستند كه توجه يك بعدي به هركدام از آنها منجر به توسعه نامتعادل يا عدم توسعه خواهد شد. در قرن بيست و يكم با توجه به پيچيدگي مفهوم توسعه، ديگر نمي­توان با الگوي سنتي به برقراري توسعه و امنيت پرداخت. گسترش فناوري در عين تسهيل و تغيير جهات توسعه تا حدودي بحث امنيت را با پيچيدگي روبرو كرده است. با اين حال، با توجه به قابليت هاي فناوري بخصوص در زمينه امنيت، اين امر نيز تسهيل شده است. اين پژوهش با نگاه بنيادي -نظري به طرح مفهوم الگوي نظري آمايش سرزمين در جهت توسعه مناطق بخصوص نواحي ساحلي پرداخته است. در ابتدا با طرح مفاهيم مربوط به امنيت، آمايش، توسعه، مناطق مرزي به طرح الگوي نظري آمايش سرزمين منتج شده است. اين الگو با نگاه سيستماتيك به دنبال شناساندن مساله از كوچكترين اجزا تا كل سيستم مي­باشد. بعبارت ديگر، توسعه و امنيت مقوله اي هستند كه از تك تك اجزاي سيستم (كشور يا منطقه) متاثر مي­شوند. بنابراين حركت از سمت فضا به سمت توسعه پايدار با در نظر گرفتن تمامي ابعاد و اجزا و رعايت نظم و توالي مي­تواند منجر به توسعه در كنار امنيت و دفاع شود.