نقش گردشگري دريا و سواحل در توسعه تمدن دريايي با تأكيد بر سواحل مكران

نواحي ساحلي دريا نقش حياتي و كليدي در فعاليت­هاي اقتصادي انسان دارد، به طوري كه حدود 60 درصد جمعيت دنيا در سواحل سكونت دارند به علت تراكم زياد جمعيت در نواحي ساحلي فشار ناشي از فعاليت­ها و مداخلات انسان در اين نواحي شديدتر است. در ميان فعاليت­هاي اقتصادي ساحلي، گردشگري ساحلي يكي از بزرگترين فعاليت­هاي اقتصادي جهان است كه با رشد شتابنده خود به فعاليتي چند منظوره مبدل گشته است به طوريكه توسعه گردشگري و تفريحات مربوط به آن از عوامل موثر در شكل­گيري توسعه نواحي ساحلي و تامين كننده مزاياي مستقيم و غيرمستقيم اقتصادي براي جامعه ميزبان است. مفهوم گردشگري ساحلي طيف كاملي از گردشگري، فراغت و فعاليت­هاي تفريحي را كه در نواحي ساحلي و آب­هاي نزديك ساحل روي مي­دهد، در بر مي­گيرد. بر اين اساس عرضه محصولات و خدمات گردشگري ساحلي شامل اسكان، غذاخوري، صنعت محصولات غذايي، صنايع دستي، حمل و نقل و .... را شامل مي­شود. كشور ايران داراي 5400 كيلومتر نوار ساحلي مي­باشد، كه از اين ميزان 4500 كيلومتر در جنوب واقع شده است. مطالعه حاضر بر اساس داده ­هاي كتابخانه­اي و جمع­آوري اطلاعات از كتب و مقالات و سايت­هاي معتبر بوده است و هدف آن بيان نقش گردشگري دريا و سواحل در توسعه تمدن دريايي با تاكيد بر سواحل مكران بوده است. نتايج مطالعه نشان مي­دهد كه متاسفانه گردشگري ساحلي در سواحل جنوبي ايران بخصوص منطقه مكران مورد توجه قرار نگرديده است و پس از مطرح كردن چالش­هاي گردشگري در سواحل مكران، پيشنهاداتي در خصوص ارتقا سطح گردشگري ساحلي و رسيدن به تمدن دريايي ارائه گرديده است.