توليد دانش‌بنيان مبتني بر سير تاريخي تمدن صنعت دريايي ايران

ديدگاه راهبردي جمهوري اسلامي ايران به لحاظ قرارگيري در موقعيت استراتژيك دريايي از شمال و جنوب، دارا بودن هزاران كيلومتر مرز آبي، ظرفيت‌هاي بالا در حوزه‌هاي حمل و نقل دريايي و دريانوردي، صنايع نظامي و تجاري، صنايع ساحلي و فراساحلي، انرژي و غذا، شيلات و گردشگري و...، ضرورت حضور مقتدارنه در تمامي عرصه‌ها را ايجاب مي‌نمايد. به ‌دليل پيوند ناگسستني جغرافياي ايران با دريا، حاكميت كشور متناوباً و نه پيوسته، يكي از اركان‌هاي مؤثر بر تصميم‌گيري‌هاي استراتژيك خود را موضوع دريا دانسته است. ايجاد امنيت دفاعي، غذايي و انرژي، برقراري روابط تجاري و توسعه اقتصادي، توليد و توسعه خدمات، محصولات و تجهيزات دريايي در پهنه گستره آبي اين سرزمين كهن همواره به عنوان منابع توليدِ قدرت و اقتدار براي صنعت دريايي ايران مطرح بوده و در مسير بالندگي و روند تمدن دريايي، برترسازي قابليت‌هاي دفاعي كشور براي شرايط دفاع و رويارويي با متخاصمين، همواره انديشه‌هاي تصميم‌گيران را به خود مشغول داشته است. فرآيند توسعه صنعت دريايي، نقطه عطف خود را بعد از انقلاب شكوهمند اسلامي و در شرايط نياز و ضرورت در دوران دفاع مقدس، با ساخت انواع شناورهاي تجاري و نظامي و تجهيزات دريايي آغاز نمود و پس از آن با خودباوري و خوداتكايي، ارتقاءِ قابليت‌ها و توانمندي‌هاي مبتني بر دانش و فناوري را با همت و مجاهدت مستمر جوانان اين مرز و بوم ادامه داد و به دستاوردهاي تأثيرگذاري در عرصه توليد و توسعه صنعت دريايي دست يافته است.