بررسي زمينه­ هاي تقويت استراتژي قدرت دريايي ايران متأثر ازجنگ روسيه اوكراين، براي توسعه مسير احياي تمدن دريايي

بر هم كنش توازن قدرت در روابط بين قدرت‌هاي بزرگ در پي حمله نظامي روسيه به اوكراين، به منظور ايجاد يك منطقه حائل بين روسيه و ناتو، مي‌تواند در بردارنده فرصت‌ها و تهديداتي براي كشورهاي منطقه، بالاخص جمهوري اسلامي ايران و سياست خارجي آن باشد. از اين رو ايران به عنوان يك قدرت منطقه­ايي بايد با در پيش گرفتن سياستي مبتني بر توازن مثبت، به دنبال بهره‌برداري حداكثري از اين شكاف فعلي ايجاد شده در روابط روسيه و غرب، به نفع منافع و امنيت ملي خود باشد. از طرفي ديگر چون روس­ها منافع محور هستند و از سياست واقع گرايانه و عمل گرايانه برخوردار مي­باشند، ايران مستقل و مقتدر را مكمل ژئوپليتيكي توسعه نفوذ و آينده خود مي­دانند. در اين پژوهش با تاكيد بر تعامل دو كشور در حوزه دريايي و ارتقاء سطح همكاري در راستاي افزايش قدرت دريايي، با نگاه به مفهوم استراتژي قدرت دريايي و جنبه­هاي افزايش قدرت ملي كه به منافع ملت در دريا مرتبط است، زمينه‌هاي تقويت استراتژي دريايي هدف­مند و طرح‌هاي عملياتي بلند مدت ايران، متأثر از جنگ روسيه و اوكراين كه در نهايت موجب تسهيل مسير احياي تمدن نوين دريايي مي­گردد، مورد بررسي قرار گيرد. از اين رو با درنظرگرفتن اقداماتي چون حضور دائم و رسمي ايران در بنادر درياي مديترانه و درياي سياه، حضور ناوگان دريايي روسي در خليج فارس، هم­گرايي بيشتر تهران و مسكو در حل رژيم حقوقي درياي خزر، توسعه همكاري دفاعي-امنيتي دريايي روسيه با ايران، فروش نفت و گاز روسيه از طريق درياي خزر، بهره حداكثري از مسير درياي خزر در ترانزيت كالا در كريدور شمال_جنوب و نمايش قدرت اشتراكي ناوگان دريايي روسيه و ايران در اقيانوس­هاي اطلس و آرام مي­توان بستر احياي تمدن نوين دريايي ايران را مهيا نمود.