آمايش دريايي رهيافتي نو در مطالعات دريايي

همواره، در طي تاريخ يكي از اركان ارزيابي قدرت كشورها، قدرت دريايي بوده است و به همين خاطر بارها اهميت اين قدرت، چه در سطح كاربردي توسط سياستمدارن و چه در سطح نظري توسط استراتژيست­ها و انديشمندان، مورد توجه قرار گرفته است. لذا، هميشه يكي از پايه­هاي اصلي اعمال قدرت توسط قدرت­هاي جهاني به شمار آمده است. قدرت دريايي كشورها از مؤلفه­هايي همانند: مؤلفه جغرافيايي ­- سرزميني، اجتماعي، اقتصادي، سياسي، ديپلماتيك و نظامي شكل يافته است. وضعيت جغرافيايي و سرزميني كشور دريايي، مؤلفه مهم در قدرت دريايي است. از اين رو آمايش دريايي به عنوان يكي از شقوق سازماندهي سياسي فضا بايستي مورد توجه انديشمندان و متفكران عرصه اي تصميم گيري و تصميم سازي واقع شود. اين مقاله با رويكرد توصيفي و تحليي و بهره گيري از منابع در صدد تبيين نظري آمايش دريايي است. حضور جمعيت در نوار ساحلي و پسكرانه دريايي كشورها، فراهم كردن نيروي انساني براي برپايي ناوگان تجاري و نظامي، تأمين نيروي دريايي و دريانوردان باتجربه، تحمل شرايط سخت و تجربه زندگي دريايي، به منظور برپايي اقتصاد درياپايه لازم است. در كنار مردم و اجتماع دريايي، نياز به سازه­هاي انساني براي برپايي تجارت و اقتصاد دريايي ضروري است. سازه­هاي انساني شامل: شهرها، پايتخت­ها، بنادر، خطوط و شبكه ارتباطي، تجهيزات لجستيكي براي پشتيباني از مبادلات تجاري دريايي، فرودگاه­ها، مراكز توليدي و مالي و ... موجب دگرگوني فضاي ساحلي و انساني شدن چشم­انداز عمومي ساحل مي شود. موارد ياد شده بدون توجه به آمايش دريايي و اسلوب آن راه به جايي نخواهد برد.