قدرت و فرهنگ: واكاوي رابطه بين قدرت و فرهنگ دريايي در توسعه نيروي دريايي راهبردي جمهوري اسلامي ايران

اهميت قدرت دريايي ازجمله نكات قابل‌توجه در مباحث ارائه‌شده راهبردي و ژئوپليتيكي كشورهاست و اين مسئله تا به آنجا اهميت دارد كه بسياري از انديشمندان ژئوپليتيكي و جغرافياي سياسي معتقدند كه بدون وجود دريا و قدرت دريايي هر كشوري به‌سرعت به نقطه تمايل براي تسلط ديگران تبديل خواهد شد. از سوي ديگر همواره چه در روابط اجتماعي و چه در حوزه روابط خصوصي و يا عمومي، مثل روابط اقتصادي، كار و مبادلات تجاري، يك سري اصول فرهنگي را به كار مي‌گيريم تا رفتارمان، بر اساس آن‌ها شكل و معنا يابد. اين همان نكته‌اي است كه در شرايط فقدان و خلأ فرهنگي، از نبود آنچه مي‌تواند تسهيل‌كننده روابط خصوصي يا عمومي ما باشد، گله‌مند مي‌شويم؛ گله‌اي كه آن را اين‌طور بيان مي‌كنيم: بايد براي هر كاري، فرهنگ انجام آن را بدانيم. تا فرهنگ اين كار را ندانيم، انجام آن براي ما سخت مي‌شود. به مفهوم ديگر، در نبود فرهنگ، انجام يك كار، با مسائل عجيب و متعددي روبه‌رو مي‌شود. با اين تعاريف فرهنگ دريايي نيز از نظر ماهيت، به مجموعه‌اي از روابط اجتماعي چه در حوزه روابط خصوصي و يا عمومي، مثل روابط اقتصادي، كار و مبادلات تجاري برمي‌گردد كه براي بهره‌برداري از منافع كلان دريا به درك وسيع اين روابط نياز داريم و در نبود فرهنگ دريا، فعاليت در حوزه دريا با مسائل عجيب و ناشناخته‌اي روبرو خواهد شده كه در تحقق اهداف كشور در مسير توسعه دريا محور خلل ايجاد خواهد كرد. در مقاله حاضر ما به روش كتابخانه‌اي درصدد واكاوي رابط بين قدرت و فرهنگ در توسعه نيروي دريايي راهبردي ارتش خواهيم بود.