ارزيابي عوامل كلان بر زيست‌پذيري در بافت فرسوده شهر قيدار

هدف اين پژوهش ارزيابي عوامل كلان بر زيست‌پذيري در بافت فرسوده شهر قيدار مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و يك پژوهش توصيفي- تحليلي با استفاده از داده هاي ثانويه است. گردآوري داده ها در دو سطح مطالعات كتابخانه اي(مقالات علمي) و ميداني(پرسشنامه) صورت پذيرفته است. جامعه آماري در اين پژوهش، شامل ساكنان بافت فرسوده شهر قيدار(٤٠١١ نفر) ميباشد. روش انتخاب نمونه، طبقه اي تصادفي بوده است. نحوه نمونه ي گيري آماري و حجم آماري هر طبقه به نسبت جمعيت هر محله، از فرمول كوكران استفاده و سپس تعداد نمونه به تفكيك محلات در بافت فرسوده شهر قيدار مشخص شده است. تعداد نمونه آماري بر اساس محاسبه فرمول كوكران 351 مي‌باشد. براي تعيين روايي ، از روايي صوري و براي سنجش پايايي از آلفا كرونباخ استفاده و تاييد شد. ساختارهاي كلان در ابعاد چهارگانه و 17 شاخص(2 شاخص اجتماعي، 3 شاخص اقتصادي، 5 شاخص كالبدي و 7 شاخص زيست محيطي) دسته بندي گرديده و پرسشنامه ساكنين بافت فرسوده شهر قيدار متشكل از ٤ بعد و ۵۲ گويه بوده است. در راستاي تحليل نتايج از نرم افزار spss و Lisrel بهره برده شد. نتاج حاكي از آن بود كه در ميان عوامل كلان، به ترتيب اقتصادي، كالبدي، اجتماعي و زيست محيطي با بار عاملي27/1، 65/0، 28/0، 26/0 بر زيست پذيري بافت فرسوده شهر قيدار تأثير مي گذارد. همچنين از نتايج دريافت مي شود كه عوامل كلان اقتصادي با ضريب معني داري 07/5 و ضريب تأثير 27/1به ميزان بيشتري مفهوم زيست پذيري شهر قيدار را تبيين نموده است. و نيز عوامل كالبدي با ضريب استاندارد شده 65/0در مرحله بعدي تأثير قرار داشته و زيست پذيري بافت فرسوده شهر قيدار را تبيين نموده است.