بررسي تاثير عوامل اجتماعي، اقتصادي وتكنولوژي بر مديريت ريسك ساخت و ساز

يكي از چالشها و مسائل رو به رو اين است كه چگونه توانايي يك شركت ساخت و ساز، براي موثر بودن مديريت ريسك و كمك به سازمان براي بهبود آن در طول زمان سنجيده شود. هدف اصلي پژوهش حاضر شناسايي نقش تعديلگري قوانين و آئيين نامه ها بر رابطه بين عامل اجتماعي، اقتصادي و تكنولوژي با مديريت ريسك ساخت و ساز ميباشد. اين پژوهش بر حسب روش، توصيفي و از شاخه همبستگي، به لحاظ زماني، تك مقطعي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه آماري 45 شركت پيمانكاري شهر سنندج ميباشد؛ كه از اين تعداد 40 شركت به عنوان نمونه(فرمول كوكران)، بصورت كاملاً تصادفي با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه هاي استاندارد عامل اجتماعي، عامل اقتصادي، عامل تكنولوژي، قوانين و آئين نامه ها و مديريت ريسك ساخت و ساز ميباشد. جهت تعيين روايي پرسشنامه ها از روايي محتوا و روايي سازه، و براي سنجش پايايي پرسشنامه ها از روش آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي استفاده شده است. يافته هاي مهم پژوهش حاكي از وجود تاثير معنادار و مثبت عامل اجتماعي(با ضريب0.34)،عامل اقتصادي(با ضريب 0.45.1)و عامل تكنولوژي(با ضريب0.62.9) بر مديريت ريسك ساخت و ساز ميباشد.همچنين نتايج مدلسازي معادلات ساختاري با نرم افزاراسمارت پي ال اس نقش تعديلگري قوانين و آئين نامه ها را بر رابطه بين عامل اجتماعي، عامل اقتصادي، عامل تكنولوژي با مديريت ريسك ساخت و ساز تاييد كرد.