كاربرد روش تجزيه به عامل ها در بررسي اثر نسبي عوامل اقليمي روي تبخير-تعرق پتانسيل در ايستگاه ماهنشان

در اين تحقيق، روش تجزيه به عامل ها براي بررسي اهميت نسبي متغير هاي مختلف هواشناسي موثر بر تبخير-تعرق پتانسيل گياه مرجع (ET0) در ايستگاه ماهنشان با حداقل 20 سال آمار منتهي به 2021 استفاده شده است. روش فائو-پنمن-مانتيث براي تخمين ET0 استفاده شد. داده ها شامل بارش، ميانگين دماي هوا (بيشينه و كمينه)، سرعت باد، رطوبت نسبي و ساعات آفتابي بوده و همبستگي بين آنها تحليل شد. نتايج نشان داد كه در ايستگاه ماهنشان كليه ضرايب همبستگي در سطح 5 درصد معني دار بودند. در ايستگاه ماهنشان، دو مولفه اول داراي مقدار ويژه ي بيش از يك بود و مولفه هاي بعدي مقدار ويژه ي بسيار ناچيزي (نزديك صفر) داشت. در ماهنشان، دو مولفه ي اول در كل 5/82 درصد واريانس را توجيه مي كرد. در اين ايستگاه پارامتر ساعات آفتابي مهمترين عامل موثر بر ET0 بود، پس از آن پارامترهاي حداكثر دماي هوا، حداقل دماي هوا و رطوبت نسبي به ترتيب در رتبه هاي دوم تا چهارم قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه متغير بارش بر روي ET0 اثر چندان موثري نداشته است. يافته هاي اين مطالعه در مديريت منابع آب ماهنشان مي تواند مفيد واقع شود.