گردشگري و اثرات آن بر محيط زيست

گردشگري و يكي از بزرگترين صنايع در كل جهان بوده و در طول چند دهه ي اخير رشد قابل توجهي داشته است. صنعت گردشگري به عنوان يكي از بخش هاي مشخص اقتصادي منجر به انتشار گازهاي گلخانه اي و در نتيجه تغييرات آب و هوايي مي شود. گردشگري صنعتي است كه آثار اقتصادي و اجتماعي قابل توجهي دارد. ايجاد اشتغال و دستيابي به درآمد ارزي پايدار و مناسب و همچنين شناخت متقابل فرهنگي در راستاي صلح و وفاق بين المللي از آثار اقتصادي و اجتماعي اين صنعت است. بااين حال، توسعه گردشگري همانند توسعه جهاني توجهي به عناصر و بسترهاي ايجادكننده اين صنعت نداشته و با هدف سودآوري و افزايش رفاه اجتماعي آثار مخربي را به همراه داشته، به همين دليل تصوير نادرست و نامناسبي از رابطه گردشگري و محيط به جا گذاشته است. در عصر حاضر صنعت گردشگري به عنوان بزرگترين صنعت جهان امروز و يكي از اركان توسعه پايدار معرفي مي شود. جهانگردي تا رسيدن به وضعيت كنوني، مراحل مختلفي از توسعه را پشت سر گذاشته است. امروزه كشورهايي كه بيشتر به توسعه اقتصادي خود مي انديشند به صنعت گردشگري به عنوان يك ضرورت مهم مي نگرند. در همين راستا اين پژوهش بر آن است تا اثرات تحقق گردشگري در اقتصاد كشور را با توجه به نقش اكوتوريسم براساس يك روش تحليلي ـ توصيفي مورد بررسي قرار دهد.