نقش جلبكها در تصفيه ي زيستي فاضلاب ها

فاضلاب اصطلاحي عمومي است كه به جهت نشان دادن آب با كيفيت پايين و حاوي مقادير بالاتري از آلاينده ها و ميكروب ها كه در صورت تخليه به آبهاي مجاور مي تواند منجر به مشكلات جدي در زمينه ي محيط زيست و سلامت انسان گردد. در واقع يكي از الزامات اصلي در تصفيه ي فاضلاب ها نياز به حذف مواد مغذي به خصوص نيتروژن و فسفر مي باشد كه در صورت تخليه در رودخانه ها و درياچه ها مي توانند سبب نابودي اكوسيستم ها و يوتريفيكاسيون منابع آبي گردند كه اين مواد مغذي مي توانند به عنوان يك محيط كشت غني براي كشت جلبك ها مورد استفاده قرار گيرند. پساب-ها به علت مواد تشكيل دهنده ي آنها (فضولات انساني و حيواني، شوينده ها و ضايعات كشتارگاهي) داراي مقادير زيادي نيتروژن و فسفر هستند كه جلبك ها مي توانند از اين ريزمغذي ها مصرف كرده و رشد خود را افزايش دهند. كاربرد ريزجلبك ها براي تصفيه ي پساب ها مزاياي متعددي دارد كه مهمترين آن عدم ايجاد خطرات زيست محيطي با تكيه بر اصول اكوسيستم هاي طبيعي، عدم ايجاد آلودگي ثانويه و توانايي ريزجلبك ها در بازچرخش موثر مواد مغذي موجود در پساب هاي ثانويه اشاره كرد. استفاده از ميكرو يا ماكروجلبك جهت حذف آلاينده ها و موادمغذي از فاضلاب ها، تصفيه ي زيستي آلاينده ها ناميده مي شود كه در مقياس وسيعي در سيستم هاي تصفيه ي فاضلاب مورد استفاده قرار مي گيرد. مطالعات زيادي در مورد تصفيه ي فاضلاب هاي شهري، صنعتي و كشاورزي از طريق سيستم هاي كشت ريزجلبك ها انجام شده است.