روشنگري فرهنگ رهبري اقتدارگرا و پدرانه در سازمان ها

Elucidation of authoritarian and paternalistic leadership culture in organizations

مطالعه حاضر به روشنگري فرهنگ رهبري اقتدارگرا در سازمان ها مي پردازد. رهبري اقتدارگرا متمايز از ساير ساختارهاي رهبري بوده و مربوط به تقسيم قدرت است. براي دستيابي به اين اهداف، رهبران اقتدارگرا اعتماد به نفس بالايي از خود نشان مي‌دهند و اقدامات خود را طوري برنامه‌ريزي مي‌كنند كه زيردستان، اقتدارشان را به چالش نكشند. چنين رهبراني، به عنوان يك سبك اعمال اقتدار رسمي و قدرت موقعيت، ممكن است رفتارهاي كاركنان را در ساختار نقش سلسله مراتبي سازمان مهار كند. ازاين رو، رهبران استبدادي، اقتدارگرا و دستوري «استقلال و خودمختاري پيروان را محدود كرده و به موجب آن، پيروان را از طريق رويه‌ها و قوانين غيرشخصي كنترل مي‌كنند». رفتارهايي كه عميقا در باور ها و پيش فرض هاي كاركنان ريشه دارد. با اين وجود با يك حوزه رهبري روبه رو هستيم كه يافته هاي نظري و تجربي بسيار ناچيزي را شامل شده است. روش مورد استفاده در اين پژوهش از نظر رويكرد مروري بوده و داده ها از 34 پژوهش داخلي و خارجي پيرامون اين مفهوم گرداوري شده است. يافته ها نشان مي دهد كه رهبري اقتدارگرا با وجود سابقه طولاني در حوزه رهبري، موضوع اقتدارگرايي و چگونگي تأثير آن بر رهبري و فرآيندهاي رهبري در دهه هاي اخير مورد غفلت قرار گرفته است. با اين حال، رويدادهاي جهاني اخير روشن مي‌سازد كه درك بهتري از اقتدارگرايي مورد نياز است و محققان رهبري از علاقه‌اي دوباره به مطالعه اينكه چرا پيروان رهبران اقتدارگرا را در آغوش مي‌گيرند، سود مي‌برند. ازاين رو، ماهيت شخصيت اقتدارگرا، چگونگي رشد ارزش‌هاي اقتدارگرا و چگونگي اندازه‌گيري آن مورد بحث قرار خواهد گرفت. و رهبري اقتدارگرا بالا نشان دهنده تسهيم نسبتاً كم قدرت و اطلاعات با كاركنان و همچنين تلاش نسبتاً زياد براي كنترل رفتارهاي آن هاست.