بررسي فقهي رجحان تعليم آموزه‌هاي جنسي در دوره نوجواني

آموزش جنسي بخش مهمي از تربيت جنسي است. اين نوع آموزش، در راستاي افزايش دانش، آگاهي و ارتقاي مهارت متربيان در امور جنسي و جنسيتي آنان صورت مي‌گيرد. عدم تدوين پژوهشي مبتني بر فقه اهل بيت (ع) و نيز فقدان برنامه‌اي جامع براي ارائه آموزش جنسي، والدين و مربيان را دچار سردرگمي در انتقال محتواي آموزشي در اين زمينه نموده است. ازاين‌رو، اين پژوهش در راستاي جبران كاستي پژوهشي موجود و با روش اجتهادي احكامِ مربوط به تعليم برخي از آموزه‌هاي جنسي از ديدگاه فقه اهل بيت (ع) را در دوره‌ نوجواني، بررسي و حكم هر آموزه‌اي را از ادله عامه [قواعد عامه] و خاصه ـ قرآن و سنت ـ و نيز ادله عقلي استخراج نموده است. تعليم آموزه‌هاي جنسي به متربيان [فرزندان]، با توجه به سن، جنسيت و توان جسمي، جنسي و رواني آنها در ساحت‌هاي شناختي، عاطفي و رفتاري، گاهي مشروع و در برخي موارد نامشروع است. اين پژوهش، بر اساس روش استدلالي مذكور، تعليم آموزه‌هايي نظير: تعليم احكام مرتبط با بلوغ جنسي و تعليم احكام مرتبط با جنسِ مخالف نامحرم را در دوره نوجواني راجح [أعم از الزامي و غير الزامي] دانسته است. در اين دوره، محوري‌ترين مسأله آموزشي، احكام مرتبط با بلوغ جنسي بيان شده است.