تحليل فقهي تربيتي استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي درفضاي مجازي

شبكه‌هاي اجتماعي مجازي ازجمله امور نوپديدي است كه بر ابعاد مختلف زندگي فردي و اجتماعي افراد در سطح بين‌الملل تأثيرگذار بوده و در آينده نقش به‌مراتب مهم‌تري خواهد داشت. از يكسو با استناد به ادله حرمت استفاده از كتب ضالّه، حرمت اشاعه فحشا و كذب، حرمت افساد في‌الارض، قاعده نفي سبيل و قاعده وجوب دفع ضرر محتمل مي‌توان به حرمت استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي حكم كرد؛ اما در مقابل با رد ادله حرمت و استناد به ادله دال بر ضرورت اهتمام به امور مسلمين، ضرورت امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر و قاعده نفي عسروحرج، به حليت و جواز استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مي‌شود حكم كرد. در اين پژوهش با تحليل دقيق ادله و سير در منابع فقهي دانسته شد كه فضاي مجازي در واقع ابزار و بستري است با قابليت استفاده سودمند و زيانبار كه امكان استفاده زيانبار از آن موجب ممنوعيت استفاده از آن به‌طوركلي نيست. همچنين استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي في‌نفسه مجاز است، خصوصاً بر كساني كه توانايي استفاده صحيح از اين ابزار كارآمد را دارند، واجب است كه از اين بستر براي تحكيم، تبليغ و ترويج معارف ديني و ارزش‌هاي انقلاب اسلامي استفاده نمايند؛ وليكن اگر استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي موجب اضلال، اشاعه فحشا و كذب، القاي در مفسده يا تقويت دشمنان اسلام گردد، استفاده از آن جايز نبوده و حكومت اسلامي موظف به رصد و فيلتر كردن هدفمند آنهاست.