بررسي حكم فقهي وظيفه والدين نسبت به تربيت ايماني فرزندان

يكي از ساحتهاي تربيتي ديني اسلام بلكه مهم ترين آن، تربيت ايماني مي باشد، بطوريكه عمل بدون ايمان از منظر دين مبين اسلام، هيچ اثري ندارد و از منظر قرآن، راهبرد اساسي تربيت، تربيت ايماني مي باشد. از طرف ديگر نقش والدين در تحقق اين ساحت تربيتي فرزندان كه افراد جامعه را تشكيل مي دهند، انكارناپذير است. اين نوشتار، به صورت توصيفي-تحليلي و در قالب روش كتابخانه اي و بر پايه ي روش اجتهادي فقه جواهري، جهت پاسخ به سؤال چيستي حكم فقهي والدين نسبت به تربيت ايماني فرزندان تأليف گرديده است. در اين مقاله بعد از تعريف اصطلاحي تربيت، ايمان و تربيت ايماني، به بيان ادله ي شرعي وظيفه مندي والدين در قبال تربيت ايماني فرزندان پرداخته شده است و بعد از بيان اجمالي ادله ي عام، به تفصيل به بيان ادله ي خاص در حوزه ي وظيفه مندي والدين در قبال تربيت ايماني فرزندان پرداخته شده است كه بعضي از اين ادله دلالتشان بر وظيفه مندي به نحو وجوبي و بعضي مخدوش و بعضي بر استحباب تربيت ايماني فرزندان، توسط والدين دلالت دارد.